از یه جایی به بعد...

نه دست و پا میزنی...

نه بال بال میزنی...

نه دل دل میکنی...

نه داد و بیداد میکنی...

نه گریه میکنی...

و نه مشت میکوبی به دیوار...

از یه جایی به بعد،فقط سکوت میکنی...!

                                                                   امشب

                                    از اینجا

                              صدایت میکنم!

                                       تو 

                             از آنجا بغلم کن...!

                                             بس کن ساعت...

                                           دیگر خسته شده ام...

                                            آره من کم آورده ام...

                                          خودم میدانم ک نیست...

                               اینقدر با بودنت نبودنش را ب رخم نکش...

                                     فکرت از سرم افتاد...

                                      ب همین راحتی...

                    ن آسمان ب زمین آمد و ن دنیا تیره و تار شد...

                           فقط خودمون و خدامون عشقه...

کاش میشد

خودمو یه جایی جا بزارم

      و

برگردم ببینم...

دیگه نیستم...

وقتی آغوشت را ب روی آرزو هایم باز میکنی

آنقدر مجذوب گرمای وجودت میشوم

ک جز آرامش آغوشت

تمام آرزو های خواستنی دیگر را از یاد می برم...

همین ک صدایم میکنی

همه چیزه این جهان یادم میرود

یادم میرود ک جهان روی شانه ی من قرار دارد

یادم میرود سر جایم بایستم

پا ب پا می شوم

زمین می لرزد...

از تو چه پنهان

گاهی آنقدر خواستنی می شوی

ک شروع میکنم

ب شمارش تک تک ثانیه ها

برای یکبار دیگر دیدن تو...

گاهی

هوس میکنم

در آغوشت حل شوم!

با همه ی سردیت

هنوز

برایم گرمترین حس دنیایی...!